Op een druilerige vrijdag gaan we samen op de fiets naar school. Zoals vaker fiets ik na het wegbrengen aansluitend naar de supermarkt. Vandaag mijn speciale missie; boter en meel.
Ik bak al jaren cake. Vroeger als klein meisje schoof ik met enige regelmaat 2 bakblikken de oven in. Het basisrecept klopt ….dus ik handhaaf het recept, tegenwoordig met veel minder suiker. We gaan vanmiddag samen cake bakken waarbij er met de vulling gaat worden geëxperimenteerd met cacao.
In de supermarkt ga ik op zoek naar meel. Het schap met bakproducten heeft de laatste jaren een grote vlucht genomen, zo blijkt. Tegenwoordig wordt er blijkbaar veel gebakken. Er zijn mooie bakprogamma’s op TV …want heel Holland bakt. Wij zijn van die thuisbakkers. Ik zoek een eenvoudig pak meel van een bepaald merk. Dacht je dat ik het kon vinden? Nou, nee dus. Het schap puilt namelijk uit van de kant en klaar mixen. Niet aan mij besteed zoals je weet, als je me een beetje volgt. Op ooghoogte prijkt een pak genaamd ‘Cakegemak’. Zoals vaker ben ik gauw getriggerd door dit soort commerciële lokkertjes. Een nobel streven van mij is om zo min mogelijk kant en klaar te kopen, en al helemaal niet als het gaat om ingrediënten voor cake.
Ik vraag me serieus af, “Waarom moet zoveel tegenwoordig ‘a piece of cake’ zijn en dus kant en klaar?”. Het plezier dat ik als kind beleefde aan bakken wil ik graag overdragen. We hebben de afgelopen jaren al aardig wat meel afgewogen en eitjes getikt. Je kunt niet vroeg genoeg beginnen. De ontwikkeling van kant en klaar staat me oprecht steeds meer tegen. Dan kom ik toch weer terug op ‘aandacht’ en ‘keuzes’ maken. Ik kan het niet laten.
Bakken behoort tot de ouderwetse ambachten. Ik ben van origine dan wel geen rasechte bakker, maar maak me wel hard voor het ambacht. Mijn zoon is de jongste telg binnen een bakkersfamilie. Hij behoort wel tot het bakkersras. Zijn betovergrootvader begon meer dan 125 jaar geleden met brood bakken. Door de industrialisering is er veel veranderd. Veel gebeurt machinaal en vooral massaal. Gelukkig zijn er in ons land nog ambachtelijke bakkers die vanuit hun hart met veel bezieling dagelijks in de vroegte hun bed uitkomen om met hun handen deeg te kneden. Juist dat stukje handwerk en aandacht maakt brood tot echt brood. Zo is het in mijn ogen ook met cake bakken; boter wegen, suiker wegen, eitjes tikken, meel toevoegen, mixen met een handmixer……dit alles doen we lekker zelf.
Daarnaast is het gezellig om samen te bakken. Het is leerzaam en ja, er gaat ook wel eens wat mis of het aanrecht is bedekt met stuifmeel! Dat is het leven! Niet alles is altijd ‘a piece of cake’ en hoeft niet perfect te zijn. Er mislukt ook wel eens wat of de mixer neemt een loopje met je en zit het beslag aan de tegels.
Terugkomend op mijn zoektocht naar meel. Het was ergens verstopt op de onderste plank. Blijkbaar werkt het zo dat recepten die makkelijk maken zijn, ook makkelijker te vinden zijn de winkel. Gemak dient de mens.
…..het resultaat van een middagje bakken zie je overigens bijgaand. Niet uit een pak ‘Cakegemak’, maar heerlijk zelfgemaakt. Leuk, lekker, leerzaam en vooral met veel liefde bereid. En zoals het een echte bakker betaamt, blijft het recept van een middagje bakplezier een familiegeheim.